این کتاب چهارمین اثر از مجموعه آثار «طلایه داران تقریب» است که به زندگینامه، تألیفات، مبارزات اصلاح گرانه و تفکرات محمّد عبده و نقش وی در وحدت اسلامی و نزدیکی مذاهب اسلامی اختصاص دارد.
وی در ۱۲۶۶ ق. در روستای «محله نصر» در استان بحیره مصر به دنیا آمد. محمّد عبده پس از حفظ قرآن و فراگیری علوم مقدماتی، به دانشگاه الازهر رفت و به کسب علوم اسلامی پرداخت. وی علاوه بر آن نزد متفکرانی چون شیخ حسن الطویل وسید جمال الدین اسدآبادی شاگردی نمود و می توان گفت سید جمال تأثیر گذارترین فرد بر وی بود که سالهای بسیاری را با هم بودند. از شاگردان برجسته وی نیز می توان از مصطفی منفلوطی، سعد زغلول، طه حسین، رشید رضا، شیخ محمد المراغی ودیگران نام برد.
عبده صاحب آثار متعددی در علوم اسلامی و موضوع اصلاحات است که تفسیر المنار، شرح بر نهج البلاغه، الواردات، علم الاجتماع و العمران، رساله الردعلی الدّهریین، رساله التوحید، اصلاح المحاکم الشرعیه، مقتبس السیاسه والاسلام والنصرانیه مع العلم والمدنیه از آن جمله است. از مهم‌ترین اقدامات عبده، تلاش برای اصلاحات اجتماعی، سیاسی، دینی و فرهنگی بود. وی در حزب وطنی که سیدجمال موسس آن بود، فعال‌ترین فرد پس از سید جمال محسوب می شد؛ هر چند به دلیل فشارهای استعمارگران به حکومت مصر، این حزب چندان دوام نیاورد.
عبده زمانی که در بیروت در تبعید بود، به دعوت سید جمال به پاریس رفت و در آنجا مجله العروه الوثقى به همت این دو منتشرشد و در نهضت بیدارگری امت اسلامی نقش بی بدیلی ایفا نمود.
عبده درباره تقریب مذاهب اسلامی و وحدت امت مسلمان مقالاتی در این مجله منتشر کرد. «وحدت اسلامی»، «دعوت مردم ایران برای اتحاد با افغانها»، «مسیحیت و اسلام و پیروان آن دو» در شمار این مقالات بود.
یکی از ویژگی های بارز عبده، عدم تعصب فرقه‌ای بود. به همین دلیل، وی اعتقاد داشت مذاهب اسلامی و حتی فراتر از آن، ادیان الهی باید با یکدیگر وحدت داشته و همکاریهای نزدیک داشته باشند. از این رو بود که وی در زمان اقامتش در بیروت کانون «جمعیه التقریب بین الادیان و المذاهب» را ایجاد کرد.
