تفسیر قرآن کریم به مثابه یکی از پر جاذبه ترین علوم اسلامی همواره مورد اهتمام جهان اسلام بوده و مسلمانان برای کشف حقایق و گنجینه های نهفته آن، به تألیف، پژوهش و تدریس جنبه های مختلف آن پرداخته‌اند. ولی شاید نادیده گرفتن برخی معیارها و ضوابط در این زمینه، تفاسیر را دچار انحراف و کژروی و در وحدت و همسویی مسلمانان، اختلال ایجاد کند.
از اینرو برای تألیف و پژوهش در این زمینه و وضع معیارها و اصول برای تشخیص درست از نادرست، وجود ضوابط و قواعد، ضرورتی انکارناپذیر است. به همین منظور، پایه گذاری علمی که این ضوابط، معیارها و اصول براساس آن تبیین و تشریح شود، نیازی ضروری است.
کتاب حاضر یکی از آثار برجسته در این حوزه است که نویسنده آن کوشیده، با تکیه بر روش تطبیقی میان شیوه ها و ابداعات دو مذهب اهل سنت و شیعه، به گردآوری و تدوین قواعد و معیارهای تفسیری مشترک میان این دو مذهب بپردازد. وی معتقد است که وجوه اشتراک بسیاری میان روش های تفسیر دو گروه وجود دارد که تاکنون مورد غفلت بوده است.
کتاب از مقدمه ناشر، مقدمه نویسنده، درآمد و دو باب تشکیل شده است. نویسنده در بخش درآمد، جایگاه تفسیر، تعاریف تفسیر و تاریخچه ای از قواعد تفسیر و کتابهای تألیف شده در این زمینه را تشریح و تبیین کرده است.
باب اول کتاب که به قواعد کلی اختصاص دارد، شامل دو فصل است؛ فصل اول، به قواعد مشترک میان علوم از نگاه شیعه و اهل سنت پرداخته و فصل دوم، قواعد مشترک میان تفسیر و فقه را از نگاه دو مذهب، بررسی و تشریح می کند.
باب دوم نیز که شامل دو فصل است، به قواعد خاص تفسیر از منظر شیعه و اهل سنت اختصاص دارد. در فصل اول این باب، نویسنده، قواعد کلی تفسیر قرآن را تشریح و دیدگاه های مشترک دو مذهب را مطرح کرده است و در فصل دوم، قواعد خاص تفسیر موضوعی قرآن را براساس روش های مشترک اهل سنت و شیعه بررسی و تشریح کرده است.
