سید محمدتقی حکیم (۱۳۴۱ ۱۴۲۳ق/۱۳۰۱ ۱۳۸۱ش) از خاندان حکیم و از استادان حوزه علمیه نجف بود. وی بعد از شیخ محمدرضا مظفر ریاست دانشکده فقه نجف را عهده‌دار شد. الاُصولُ العامّه للفقه المقارَن معروف‌ترین اثر اوست. از ویژگی‌های بارز سید محمدتقی حکیم در موضوع تقریب مذاهب اسلامی انجام پژوهشهای علمی و ارایه نظرات و آرای متفکران مذاهب گوناگون و تحلیل جامع از آنها است.
ولادت
سید محمد تقی در ۱۳۴۱ق/ ۱۳۰۱ش در نجف به دنیا آمد. پدرش سیدمحمد سعیدبن سیدحسین‌بن سیدمهدی‌بن سیدمصطفی‌بن سیدمحمدعلی‌بن سیدابراهیم (جد اعلاى سید محسن حکیم) عالم دین و مدرّس فقه و اصول بود که در ۱۳۵۴ش در نجف درگذشت. از او آثاری به شکل حاشیه بر کتاب‌های فقهی و اصولی برجای مانده است.
وفات
وی در صَفر ۱۴۲۳ / اردیبهشت ۱۳۸۱ش در نجف درگذشت.
تحصیلات
سیدمحمدتقی علوم منطق، بلاغت، فقه و اصول را نزد پدر و برادر خود، سید محمدحسین حکیم، شیخ علی ثامر، سید یوسف حکیم و سید محمدعلی حکیم خواند.
فلسفه و تاریخ را نزد شیخ محمدرضا مظفّر آموخت و دروس عالی فقه و اصول را نزد سید محسن حکیم، حسین حلی، سیدابوالقاسم خویی و سیدحسن بجنوردی گذراند.
آثار
مالک اشتر – نجف اشرف – سال ۱۳۶۸ هـ.ق شاعر العقیدة – بغداد – سال ۱۳۹۰ هـ.ق الأصول العامة للفقه المقارن – دارالاندلس – بیروت – سال ۱۳۸۵ هـ.ق الزواج المؤقت و دوره فی حل مشکلات الجنس الوضع، تحدیده، تقسیماته، مصادر العلم به الاشتراک والترادف المعنى الحرفی فی اللغة بین النحو والفلسفة، والأصول سنة أهل البیت مناهج البحث فی التاریخ قصة التقریب بین المذاهب الإسلامیة سنة أهل البیت و موضوعات أخرى
اندیشه ها
نگاه علمی به مسئله تقریب، بر اساس آنچه که در کتاب اصول فقه مقارن آقای حکیم آمده، دریچه ای است که این طلایه دار تقریب گشوده است. از اصول و قواعدی که وی در راه تحقق تقریب در این کتاب به کار گرفته، میتوان به مبانی تقریب تعبیر کرد.
