علی حسن طه نویسنده کتاب ابعاد مختلف وحدت بین مذاهب اسلامی و ادیان آسمانی را با در نظر گرفتن مشترکات دینی مورد تأکید قرار داده و رسیدن به یک وحدت جهانی بین اسلام و مسیحیت، اسلام و یهودیت (غیر صهیونیستی) و اسلام با سایر ادیان توحیدی را تجزیه و تحلیل کرده و وحدتی اسلامی به دور از قومیت عربی و راهکارهای ایجاد چنین وحدتی را مورد بحث قرار داده است.
وی دین اسلام را دین وحدت بین همه ادیان و اندیشهها میداند و تلاش میکند تا با توجه به اندیشة گفتوگوی تمدنها و تقریب بین مذاهب اسلامی، تصویری از دنیای واحد اسلامی و دنیای واحد انسانی به دور از هر گونه تفکر دینی، مذهبی، قومی، قبیلهای، زبانی و… ارائه دهد. از این رو نویسنده نخست به ارزش و جایگاه هر یک از ادیان آسمانی و اندیشههای توحیدی موجود در این ادیان اشاره کرده و سپس ارزشهای تمدنی هر یک از این ادیان را گوشزد نموده است.
وی وحدت بین اسلام و مسیحیت و بین اسلام و یهودیتِ به دور از تفکرات صیهونیستی و نژادپرستی را امکانپذیر دانسته و معتقد است که دیگر ادیان توحیدی همواره نزد دین اسلام دارای ارزش و پایگاه تمدنی بوده و دین اسلام هیچگاه به این ادیان به دید حقارت نگاه نکرده است بلکه خود را ادامهدهنده راه آنها، متناسب با زمان و مکان خاصِ مربوطِ به خود، دانسته و پیامبران الاهی گذشته و تعالیم دینی و انسانی آنان را تأیید نموده است.
وی مسئله قومیت و عربیّت را از آفات مهم رسیدن به وحدت اسلامی میخواند و تلاش میکند راهکارهایی برای ایجاد وحدت بین مسلمانان به دور از تعصب ملی، مذهبی، قومی و نژادی ارائه نماید. در همین جهت، وی ابتدا به بررسی معنای وحدت و ماهیت آن از لحاظ لغوی و اصطلاحی میپردازد. او وحدت اسلامی را بر طبق آموزههای قرآن و سنت، امری ضروری میداند و به همین دلیل، اوضاع سیاسی و اجتماعی و فرهنگی جهان اسلام را که فاقد انسجام و وحدت حقیقی است نگرانکننده توصیف میکند.
وی از منظر قرآنی، روایی و عقلانی نیز به ضرورت وحدت بین مسلمانان جهان اشاره کرده و وحدت بین مسلمین را وحدت بین انسانیت و ایمان خوانده و ملاک برتری یک فرد یا یک قوم بر فرد یا قوم دیگر را تنها در رعایت تقوای فردی و اجتماعی دانسته و فخرفروشی و تعصبات قومی و قبیلهای را محصولِ جاهلیت و گمراهی مسلمانان شمرده است. وی تمامی نقاط آسیبپذیر جوامع اسلامی را ناشی از اختلاف مذهبی، فقهی، اعتقادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی آنان دانسته و روایاتی نبوی و آیاتی از قرآن کریم را در این زمینه نقل و شرح و تفسیر نموده است.
این کتاب ۱۷۵ صفحه ای در سال ۲۰۰۹ توسط انتشارات دارالهادی بیروت به چاپ رسیده است.