آسیب‌‌شناسی پروژه تقریب و ارایه الگوی مطلوب

موضوع: آسیب‌‌شناسی پروژه تقریب و ارایه الگوی مطلوب

تاریخ برگزاری نشست: ۲۳/۱۲/۱۳۹۹

ارائه دهنده: حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر محمد تقی سبحانی

ناقد: پرسش و پاسخ

دبیر علمی: حجت‌الاسلام دکتر موسی  مهدی هاشمی

محتوای اجمالی

ارایه‌کننده محترم در بخش اول سخنان خود با بازخوانی پروژه تقریب، تعدد نظریه های دینی در موضوع تقریب و نیز عدم تفکیک بین تقریب در سه‌لایه حاکمان و سیاستمداران؛ علمای دینی و عموم مردم را از اصلی‌ترین عوامل ناکارآمدی تقریب به‌حساب آورد.

ایشان در بخش دوم اصول اصلی نظریه وحدت اسلامی، در استخراج نظریهٔ عمومی وحدت در سه بخش و ده اصل برشمردند:

گروه اول: تبیین هویت و ماهیت وحدت؛

  • اصل نخست: وحدت مقوله‌ای بُرداری و دارای مبدأ، خاستگاه و جهت است، و به ذات خود ارزشی ندارد و مبنا و غایت آن ارزش آن را مشخص می‌کند.
  • اصل دوم: وحدت، مقوله‌ای چندلایه و دارای عناصر، ابعاد و زوایای مختلف است.
  • اصل سوم: وحدت، امری فرایندی و محصول مجموعه‌ای از کنش‌ها (نهادسازی و تعاملات) و واکنش‌هاست، وحدت پروژه‌ای اجتماعی و اعتقادی، درهم‌تنیده و تدریجی است.

گروه دوم: گونه‌شناسی یا چارچوب‌بندی نظریه وحدت؛

  • اصل چهارم: حق محوری، حقیقت‌جویی و حق‌پویی، اصلی اسلامی و حاکم بر تمامی مناسبت‌های انسانی هم‌چون تقریب است.
  • اصل پنجم: تولی و تبری، اصلی اسلامی و عقلانی است. بنابراین پروژه دفاع از حق، نصرت حق و مقاومت در مواجهه با باطل مقابله با آن باید در دستور کار باشد.
  • اصل ششم: اصل تقیه؛ برای حق پویی یا مقابله با باطل لازم نیست هزینه حداکثری بدهید، بلکه راه‌های معقول دیگری نیز وجود دارد که باید در دستور قرار گیرد.

گروه سوم: اصول راهبردی؛

  • اصل هفتم: اصل حرمت مسلمان مُقِرّ به شهادتین؛ به اجماع مسلمین، عرض، مال و جان او محترم است و تمام حقوق شهروندی را داراست و تکفیر او جایز نیست.
  • اصل هشتم: تحمل و تعامل اخلاقی؛ ارتباط اخلاقی سازنده و رعایت حقوق مسلمان دربین یک‌دیگر شامل آن می‌شود.
  • اصل نهم: همکاری بر محور امور مشترک؛ همکاری مبتنی بر یک منطق همکاری کاربردی؛ نقاط مشترک است. در موضع کنش علمی باید اشتراک‌ها را افزایش دهیم؛ اما در موضع عمل و مدیریت راهبردی و کاربردی به میزان اشتراکات می‌توانیم همکاری کنیم.
  • اصل دهم: توسعه فرهنگ پذیرش اختلاف و تعامل رفیقانه در سایه وجود اختلاف؛ وجود اختلاف، مبتنی بر مبانی دینی، تجربه تاریخی و اصول عقلانی است.