ساختن ضریح و بنای مرقد بر مزار بزرگان به نوعی تكریم از مقام شامخ آنان به شمار می‌رود و ارتباط تنگاتنگی میان ساخت این نوع ابنیه و زنده نگه داشتن یاد و سیره این بزرگان برای نسل‌های آینده وجود دارد. بنا نمودن این آثار مخصوص امت اسلامی نیست و سایر ملت‌ها نیز برای بزرگان دینی و سیاسی، شاعران و اندیشمندان خود آرامگاه‌ها و بناهای یادبود می‌سازند. پس هدف از این امور یك غرض عقلانی است كه تمامی اقوام بر آن اتفاق نظر دارند.

در كتاب حاضر، كه به زبان عربی نگاشته شده، مؤلف با استناد به ادله شرعی، جواز ساخت ضریح بر قبور انبیا، اولیا و صالحان را اثبات می‌نماید و شبهه خرافه بودن را كه جاهلان و مغرضان به مسلمانان نسبت می‌دهند می‌زداید. این کتاب که از چهار فصل تدوین شده است.

نویسنده ( سید حسن طاهری خرم آبادی ) ابتدا ضمن تبیین مسأله حساسیت وهابی‌ها به تعمیر قبور و ساختن بنا و سایبان و یا قبّه و بارگاه بر قبور انبیاء و اولیاء و علماء و یا سایر قبور با اشاره به ادله و براهین آنان مانند اجماع، استدلال به روایت ابی الهیاج، مزاحمت بنای بر قبور با حق دیگران و نهی روایات از بنای بر قبر و تبیین سند‌های این روایات و ادله، به نقد و بررسی آنها پرداخته و با براهین متقن و اصولی ثابت نموده است که نه تنها تعمیر و بنای قبور ائمه و… جایز است بلکه از شعائر الهی به شمار می آید. وی سپس به نمونه هایی از برخورد مسلمین با قبور انبیائ و اولیاء پرداخته و با اشاره به روایات و مستندات جواز احداث مسجد بر قبور و نماز خواندن در مشاهد مشرفه، به بررسی مسأله از دیدگاه فقهی و اصولی و تاریخی و نیز به نمونه هایی از فضیلت نماز خواندن در مشاهد انبیاء و اولیلء و فضیلت دعا در کنار قبور و مکان‌های خاص پرداخته است و در پایان این مسأله را از دیدگاه فقه امامیه مورد بحث و بررسی قرار داده است.