زمانی که بر روی ادوار تاریخی شیعه شروع به پژوهش می‌کنیم درمی‌یابیم که قرن ششم از دوره‌های درخشان در زمینۀ تفاهم در ادیان و مذاهب اسلامی به شمار می‌رود؛ چنان که در آن زمانه شخصیت‌ها و علمای بزرگی در این زمینه درخشیدند که یکی از این شخصیت‌ها مرحوم ابوالفتوح رازی مؤلف تفسیر روض‌الجنان وروح‌الجنان می‌باشد.

وی علاوه بر به کار بستن روشی علمی در تعامل با اهل سنت از روشی تقریبی نیز بهره می‌برده است؛ ایشان از یک سو از عرصه‌های ایجاد درگیری همانند مسائلی چون غلو و تفویض به شدت دوری می‌جسته و – با شبهات مرتبط با آنها – به مبارزه برمی‌خواسته، و از دیگرسو، خود به شاگردی علمای اهل سنت می‌نشسته است.

همچنین او در موارد اختلاف میان شیعه و اهل تسنن به صورت کامل سخنان و آراء اهل سنت را می‌دانسته و در ابتدای امر آنها را مطرح نموده، سپس قرائن و ادلۀ شیعه را نیز ذکر می‌کرده است.