رشد جمعیت در چند دهه اخیر و به ویژه افزایش آن از پنج میلیارد به شش میلیارد نفر طی یازده سال، بسیاری از مراکز زیربط و در رأس آنها سازمان ملل متحد را بر آن داشت تا برای بررسی این موضوع و یافتن راهکارهایی مناسب با آن کنفرانس‌هایی برگزار کنند. به همین منظور کنفرانس هایی با عنوان «جمعیت و توسعه» در ۱۹۷۴ و ۱۹۸۴ م. به ترتیب در بخارست و مکزیکوسیتی برگزار شد و به دنبال آن پس از رایزنی‌ها و دیدارهای مختلف در نیویورک و . . . کنفرانسی با همین عنوان در ۱۹۹۴ م. در قاهره برگزار شد.
این کنفرانس به رغم داشتن محورها و نکات مثبت بسیاری، نظیر تأکید بر ریشه کنی فقر و کاهش فاصله طبقات اجتماعی، نقش خانواده در ساختار جامعه، حقوق بشر (از جمله حقوق جوانان، کودکان و زنان) دفاع از حقوق مهاجران، تأکید بر نقش زن در اجتماع و سیاست و جز آن دارای نقاط منفی‌ای نیز بود که در صدر آنها نگاه سکولاریستی و بلکه دشمنانه به ارزش های انسانی، عدم تعریف درست «آموزش جنسی» و «بهداشت و سلامت جنسی» و . . . قرار گرفته است که محتوا و گزارش های آنها نیازمند بررسی و تحلیل بیشتری است.
کتاب حاضر که توسط محمد علی تسخیری به رشته تحریر درآمده به گزارش ها و بیانیه ها و مباحث این کنفرانس اختصاص دارد و در سه بخش تنظیم شده است. بخش نخست به بررسی و معرفی نشست های کنفرانس و عملکرد و فعالیت هیئت جمهوری اسلامی ایران در آن پرداخته است. بخش دوم کتاب حاوی گزارش و سعی سازمان ملل متحد است. و بخش سوم کتاب به مواضع و دیدگاه های رسانه ها و مطبوعات نسبت به این كنفرانس اختصاص دارد.
