اصول فقه همواره با توجه به نوابغ و علمای بزرگی که داشته در معرض اصلاح، نقد و تکامل بوده است. بر اساس مقدمه کتاب حاضر، می توان سه مرحله برای نقد واصلاح این علم متصور بود: مرحله اول به نقد اصول از نظر اعتبار و هویت فکری اختصاص داشت که اخباریان در آن هویت اصول و مشروعیت آن را نقد كردند و توانستند از این طریق، تا حد بسیاری بر حوزه فقه سلطه یابند. مرحله دوم به نقد اصول از حیث سنتی عمل کردن آن در بحث و نحوه استفاده از آن می‌پرداخت. آغازگر این مرحله وحید بهبهانی بود. مرحله سوم به نقد روش های پیروی شده در علم اصول و نشان دادن معایب آن اختصاص داشت. سید محسن امین از برجسته‌ترین اصلاح گران علم اصول فقه در این مرحله است که در کتاب حاضر کوشیده با نگاهی انتقادی به این علم و به روش ساده، اضافات این علم را نشان دهد.
کتاب که حاوی مباحث الفاظ است، شامل هشت مبحث است و برخی از آنها از چند فصل تشکیل شده است.
مبحث اول به بحث درباره تفسیر برخی از الفاظ و اصطلاحات مطرح در علم اصول اختصاص دارد. مبحث دوم به حقیقت و مجاز و مبحث سوم به کاربرد یک لفظ در بیش از یک معنا می‌پردازد. مبحث چهارم درباره کاربرد لفظ در معنای حقیقی و مجازی خود است. مبحث پنجم به موضوع مشتق می‌پردازد. مبحث ششم به موضوع امر به معروف، صیغه، اقسام وجوب و انواع آن و مبحث هفتم به علت خطی و قدیمی بودن اصل كتاب، قابل خواندن نبوده و به تبع آن به چاپ نرسیده است. مبحث هشتم به موضوع نهی از منکر و بحثهای مربوط به آن اختصاص دارد. پایان بخش کتاب فهرست آیات و احادیث است.
