این کتاب که هشتمین اثر از مجموعه «طلایه داران تقریب» است به معرفی و زندگینامه و فعالیتهای علمی، فرهنگی و دینی شیخ محمّد غزالی اختصاص دارد.
وی در ۱۳۳۴ ق. در روستای نکلا العنب استان بحیره کشور مصر به دنیا امد و در دوران کودکی کل قران کریم را حفظ کرد. غزالی پس از فارغ‌التحصیلی از دانشکده اسکندریه، در رشته اصول دین در دانشگاه الازهر زیر نظر استادانی چون شیخ ابراهیم غرباوی، شیخ محمود شلتوت، حسن بنّا و دیگران به تحصیل پرداخت و در ۲۶ سالگی موفق به کسب اجازه دعوت و ارشاد و اجازه تدریس در دانشگاه الازهر گردید. غزالی از اعضای فعال جمعیت اخوان المسلمین بود و به همین دلیل در ۱۳۶۹ ق. به همراه برخی از اعضای ان بازداشت و زندانی شد.
وی نسبت به مسائل و رویدادهای مربوط به مسلمانان توجه ویژه‌ای داشت. پیروزی انقلاب اسلامی ایران، حکم ارتداد سلمان رشدی از سوی امام خمینی(ره) و حادثه بمب گذاری حرم امام رضا(ع) در ۱۳۷۳ ش. از جمله مسائل و حوادثی بود که وی مواضع اگاهانه‌ای نسبت به انها اتخاذ کرد.
وی سفرهای متعددی به کشورهای اسلامی از جمله فلسطین، عربستان، قطر، الجزایر و ایران داشته است.
غزالی نزدیک به سه سال در فلسطین به تبلیغ دین اسلام پرداخت و در برابر اسرائیل مواضع اصولی و روشنگرانه اتخاذ کرد. وی در الجزایر نیز دانشگاه امیر عبدالقادر را تاسیس کرد. غزالی به حق یکی از پرچمداران وحدت اسلامی در دوره معاصر بود. وی معتقد بود اسلام دین وحدت است. از منظر او هر جا مسلمانی زندگی می كند، انجا کشور بزرگ اسلامی است. وی عدم اگاهی مسلمانان از عقاید یکدیگر، غرض ورزی برخی از نویسندگان و دامن زدن به اختلافات گذشته را از عوامل اصلی تفرقه و اختلاف میان مسلمانان و رشد فرهنگی و علمی، نقش روشنگرانه عالمان دینی و نقش سیاستمداران و حاکمان و توجه به اصول و مبانی مشترک را از عوامل وحدت اسلامی می دانست.
غزالی بیش از ۵۵ اثر تالیف کرده که از شمار انها می توان به الاسلام والاوضاع الاقتصادیه، الاسلام و المناهج الاشتراکیه، التعصب والتسامح بین المسیحیه والاسلام، کیف نفهم الاسلام و معرکه المصحف فی العالم الاسلامی اشاره کرد.
