این کتاب از مجموعه سخنرانیهای فارسی ششمین کنفرانس بینالمللی وحدت اسلامی که در سال۱۳۷۲ ش. ایراد شده، تشكیل شده است و هدف از تألیف آن، انعکاس محتوای علمی و فرهنگی این کنفرانس برای تقریب و اتحاد و همبستگی هر چه بیشتر امت اسلامی است.
اولین مقاله این كتاب به سخنرانی دبیرکل مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی اختصاص دارد. وی با اشاره به حضور ملیتهای مختلف در چنین کنفرانسهایی که باعث وحدت و یکپارچگی مسلمانان می شود، از مسئولین جمهوری اسلامی ایران برای حمایتهایشان تقدیر و تشکر کرده است.
دومین مقاله این كتاب، سخنرانی رئیس جمهور وقت ایران، حجت الاسلام والمسلمین هاشمی رفسنجانی است. وی ضمن اشاره به مسأله وحدت که هدف نهایی از آن ایجاد قدرت اسلامی است، مسائل دیگری همانند تبادل فکری و جلوگیری از تفرقهها و تشتت را از آثار وحدت بر شمرده است.
سخنران بعدی آیت الله محمّد یزدی است كه در سخنان خود با طرح سؤالی در مورد چگونگی وحدت امت اسلامی به نتایج حاصل از این وحدت اشاره کرده و در پایان، ویژگیهای وحدت مطلوب که هدف آن اتحاد در برابر دشمن مشترک است را بیان میكند.
سخنران دیگر کنفرانس، حجت الاسلام والمسلمین ناطق نوری، سخن خود را با اشاره به اهمیت وحدت امت اسلامی شروع کرده، سپس به عوامل تفرقه افکنی از سوی استکبار جهانی پرداخته است که با تحریک قومیتگرایی و ملیتگرایی باعث نفاق و جنگ در میان امت اسلامی می شوند.
در ادامه کنفرانس، محمّد واعظ زاده خراسانی با استناد به آیات قرآن کریم درباره وحدت و تقریب مذاهب اسلامی سخنرانی کرده؛ سپس آقای مولوی اسحاق مدنی با اشاره به تبلیغات گسترده دشمنان اسلام در میان مسلمانان که در نهایت به شکست منجر شده است، این دوران را عصر تجدید حیات اسلام و امت اسلامی مینامند.
دیگر سخنران این کنفرانس، دکتر بیآزار شیرازی درباره اختلافات فرقهای بین مسلمانان بحث و راهکارهایی برای رفع این اختلافات پیشنهاد کرده است. وی همچنین به تلاشهای امام باقر(ع) و امام صادق(ع) اشاره کرده که میکوشیدند تا از طریق روشهای علمی و فقهی میان مسلمانان و میان علماء وحدت ایجاد کنند.
در پایان کنفرانس نیز آقای مولوی نذیر احمد سلامی به موانعی که بین روحانیون اهل تشیع و اهل تسنن و فرقههای اسلامی وجود دارد اشاره کرده، و میگوید این موانع دو گونه است: یکی مربوط به علماء ودیگری مربوط به اعتقادات است.
در پایان کتاب نیز قطعنامه ششمین کنفرانس آمده است.